( سوک آفتاب )
مائیم و جام ِ باده و اندیشه ی خراب
در گوشه ای نشسته به خُمخانه ی شراب
تصویری از شمایل ِ امید و آرزو
گردیده است در افق ِ چشم ِ ما سراب
طومارِ دل که شرح ِ پریشانی ِ من است
غمنامه ای ست زآتش جان ِ پر التهاب
شب را به صبح کِی برد این دیده بس گریست
زآغازِ شب نشسته در این سوک ِ آفتاب
آیینه دارِ طلعت ِ خورشید بوده ایم
در آسمان ِ خاطرِ ما لحظه ای بتاب
خورشید ِ عشق در دل ِ "روشنگر" ار گرفت
در آسمان ِ خاطره ها گشته ماهتاب.
نويسنده : روشنگر
