وب سایت ادبی محمدرضا روشنگر |








1372
نوش ، نوش

( نوش ، نوش )

وقت ِ ما تنگ است پیش ِ مِی فروش

پیک ِ روشنگر بگفتا نوش ، نوش

ای خوشا آن پاکبازِ با صفا

ای خوشا آن سینه سوزِ سخت کوش

ای خوشا آن " کودک ِ حلوا فروش"

ای خوشا آن خرقه پوش ِ کم خروش

ای خوشا آن چشم های  پر ز اشک

ای خوشا آن های و هوی ِ باده نوش

ای خوشا آن مست ِ افتاده به راه

ای خوشا آن پاسبان ِ پرده پوش

جام ِ " روشنگر" تهی مگذار هان

پر ز مِی  کن ساقیا با رطل ِ دوش.





نويسنده : روشنگر