بخوان ترانه برای دلم بهانه مگیر

بیا و از من ِ دیوانه این ترانه مگیر

بیا به دشت ِ دلم با طراوت و نم ِ دل

چو آب ِ دیده  ز دریای غم  نشانه مگیر

بنال تا که بیابی حضورِ جلوه ی سبز

به یک ترانه نشانی از این فسانه مگیر

پرنده ای که به پرواز همچو عنقا گشت

به سیر و گشت ، تو او را به دام و دانه مگیر

کسی برای تو اشکی نریخت " روشنگر"

دگر بهانه ی طفلانه از زمانه مگیر.