( دیوانه تماشا کن )

آه از دل ِ بشکسته ، در پشت ِ دری بسته

می گرید و می نالد ، از خویش بسی خسته

وای از دل ِ دیوانه ، دیوانه ی دیوانه

گنجی ست به ویرانه ، سر بسته و در بسته

شوریده و ژولیده ، گشتیم رها از خود

چشم از دو جهان بسته ، از کون و مکان رسته

القصه هزاران بار، با خاک در آویزم

شاید که برویانم  ، یک ساقه ز یک هسته

یکدم تو بیا بنشین ، دیوانه تماشا کن

" روشنگرِ " دلخسته ، او از همه بگسسته