( از تبار سکوت )

تو از تبارِ سکوتی چو صخره در دل ِ کوه

صلابتی ست به خاموشی ات  مثال ِ شکوه

مگر ولایت ِ تو شهرِ عشق نیست  بیا

به ترکتازی ِ غم ، جمله تاز، ای نستوه

بیا دمی به دلم سرکشی کن ای درویش

ز دست ِ کیست که میآیدش مدام ستوه

گرفته ایم به یک دشت ِ پر ز لاله سکون

چو مسلخی ست که خون ریزد او گروه ، گروه

زلال ِ آب ، صبورانه ره برد در سنگ

به اشک ِ شوق ، بیا تا چکیم بر اندوه

برای خاطرِ تو استوار میمانیم

برای چیست که " روشنگر" یم  در انبوه