( کوی محبت )
ای دل دگر ز کوی محبت گذر مکن
خود را اسیرِ وادی ِ پر دردسر مکن
مرغ ِ خیال را به تکاپو و جستجو
در بند ِ آب و دانه ی بس مختصر مکن
ایمن ز مکر و حیله ی دنیای دون مباش
با توسن ِ خیال ، تو دیگر خطر مکن
با شعله های سرکش ِ امیال ِ دلفریب
خود را مسوز و آتش ِ خود تیزتر مکن
فصل ِ بهار و موسم ِ گل پیشتر گذشت
یاد ِ رفیق و بزم ِ محبت دگر مکن
"روشنگر" ی که صیقل ِ دل میدهد مدام
گفتا جفا ، تو با من خونین ِ جگر مکن
نويسنده : روشنگر
