نالانم از حکایت ِ شبهای هجرِ یار

وز گردش ِ زمانه و از دست ِ روزگار

دادی برآوریم که دلهای پر ز خون

گردیده همچو لاله به صحرای این دیار

حالی نشسته ایم به کنجی که تا کنون

نادیده بود دیده ی ما روزِ دلفگار

گر حاصلی ببار بر آرد  درخت ِ عمر

زآن پس رویم دامن ِ صحرا و کشتزار

غمگین مشو که روزِ دل انگیز میرسد

از راه ِ شب به کشورِ جمشید ِ میگسار

"روشنگر" این امید به جانت شرر زده است

با  آرزوی  آمدن ِ  فصل ِ  نوبهار