شبی که پرتوِ نوری رسید در برِ ما

بیا ببین که چها میرود به باورِ ما

به جان ِ خسته دلان نفخه ی اهورایی

دمید روح به ترکیب ِ جسم و جوهرِ ما

زبان ِ شعر گشودیم و لب فرو بستیم

حکایتی ست در این چشم و دیده ی ترِ ما

بیا ببین که چه شوریده گشته ایم امروز

به زیرِ بارِ جفاها خمید  پیکرِ ما

از آن شبی که به روشنگری شدم مامور

درخششی کند این شاهوار گوهر ما