یکشب ز باده مست شدم چونکه ناب بود

امید و آرزو برِ چشمم سراب بود

آتش گرفت خرمن ِ عمرم به دشت ِ عشق

با آه ِ سینه ای که چو تیرِ شهاب بود

موجی ز دل برآمد و بر دیده ام نشست

آن لحظه ای که چشم ِ امیدم به خواب بود

حرف ِ دلم ز جورِ فلک بود ، وای ِ من

بر سازِ دهر زخمه ی ما  پر شتاب بود

در کهکشان ِ خاطره انگیزِ چشم ِ تو

صدها ستاره چون نوسان ِ حباب بود

"روشنگر" این حدیث که گفتی تو از شراب

دیگر زبان ِ الکن ِ ما لا جواب بود