دلم گرفته ز هجران ِ رویت ای زیبا

ز جان ِ خسته چه گویم چه میکشد تنها

بیا و شرح ِ دلم را تو از ثریا پرس

به وقت ِ صبح که گوید به یاد ِ آن شبها

لبم  ز سوزِ عطش خشک شد بهانه ی من

به بوسه ای ست که گیرم ز رویت ای رعنا

بیا بخوان تو سرودی به گوش ِ طفل ِ دلم

که مهد ِ پرورشش بوده عشق ِ پابرجا

درون ِ محبس ِ تنگی شدم اسیر و ببین

چگونه جای گرفتم به گوشه ای تنها