( دیده مینایی )
از تو دورم چه کنم با غم ِ تنهایی ِ خویش
ره به جایی نبرم جز به شکیبایی ِ خویش
دیده ام روی ِ تو در آینه ی وهم و خیال
که چه می باری از آن دیده ی مینایی ِ خویش
آه و افسوس چرا از تو جدا افتادم
گشته ام ملعبه ی این دل ِ شیدایی ِ خویش
تو در آیینه ی پندارِ هواهای ِ منی
می نمایی تو به من حالت ِ گیرایی ِ خویش
چه بگویم که چها می کشم از درد ِ فراق
وصل ِ روی ِ تو چه داند دل ِ هر جایی ِ خویش
نويسنده : روشنگر