( عکس وارونه )

روزگاریست که بی حوصله ام

شکوه ها دارم و بس پر گله ام

کاروانی که بجا مانده از آن

رفته از یاد و از این قافله ام

وه چه بیزارم از این همهمه ها

که در اندیشه ی یک فاصله ام

از تکاپوی ِ خرد ورزی ِ خویش

آه میلرزم و چون زلزله ام

من در آیینه ی پندار چرا

عکس ِ وارونه ی  یک شاکله ام