( همراه اشک )
در پای خم نشسته به خمخانه ی خراب
در دست ِ ما پیاله تهی گشته از شراب
ساقی کجاست بی مددش خون ِ دل خوریم
در امتداد ِ عشق بگو رخ ز ما متاب
ما را نسیم ِ کوی تو دست ِ عدم سپرد
با این وجود دیده گشودیم بر سراب
همراه ِ اشک قافله سالارِ دل شدیم
چشمِ انتظارِ حادثه گشتیم چون حباب
کارِ جهان نمایش ِ پر خنده ایست هان
چون گریه ها همیشه سوالیست بی جواب
در شط ِ غم شناور و غرقاب ِ خون ِ دل
گرداب ِ آب دیده و گوییم آب ، آب
نويسنده : روشنگر
