( گله مند )

یادی از ما نمی کنی تو چرا

دارم از تو امید مهر و وفا

کاش می آمدی و می دیدی

که رها گشته ام رهای رها

صخره ای اوفتاده  بر ساحل

ساحلی دور بر لب دریا

می گریزم ز رنگ و بیرنگی

همره و همنوای باد صبا

برگ و بارم ندیده است کسی

تک درختم به دامن صحرا

زخمه بر ساز دل زنم هر شب

بی تو او گشته است پر ز صدا

هر کجا رفته ای و هستی تو

می سپارم تو را به دست خدا