تا نگاهت به من افتاد مهارم کردی

آتش افروخته بودی و شرارم کردی

سرکشیهای من اندر خورِ تقبیح نبود

در سراپرده ی  دل وه چه خمارم کردی

هر چه کردیم نمای اثرِ وضع ِ تو بود

دست و پا بسته چرا بر سرِ دارم کردی

حد و اندازه ندانسته به ابرازِ صفا

بر سر کوچه و بازار تو خوارم کردی

چشم ِ من بر شکن ِ طره ی گیسویت بود

لایق ِ آنچه نبودیم تو بارم کردی

با گل ِ روی تو عمریست که دمسازم من

تو چرا همدم خود کردی و خارم کردی