در کنارِ تو به یک آب ِ روان می مانم

میروم تا دل ِ دریا که به آن می مانم

چشم ِ گیرای تو صید ِ نگهت کرد مرا

که چنین ملتهب و پر نوسان می مانم

در حجابم تو بیا پرده براندازی کن

ورنه در پرده ی عصمت به نهان می مانم

عشق تفسیرِ دهان ِ تو نمود اینکه چنین

به هوای لب ِ تو  پر هیجان می مانم

چونکه در باغ ِ جنون رسته ام از روزِ ازل

تا ابد با دل ِ دیوانه جوان می مانم !

خوب ِ من خاطرم از گردش ِ ایام فسرد

با همین خاطرِ افسرده چو جان می مانم

سینه ام دشت ِ فراخیست که با یاد ِ تو من

سر به صحرا زده چون باد ِ وزان می مانم

تو بمان چونکه بهاری به گلستان ِ دلم

بی تو من در طلب ِ فصل ِ خزان می مانم

نکند از من شوریده کناری گیری

که برایت به خدا دل نگران می مانم !