نسیم بر رخ ِ گلچهره سبکباران

وزید همره و همپای نم نم ِ باران

اشارتیست که می خواندم همیشه به خویش

به یک مغازله دل می برد ز دلداران

چه زخمه ایست که خوش می نوازدم هر دم

به سازِعشق ، ولی بر مذاق ِ عیاران

دوای درد ِ من اکنون خیال ِ نازک ِ اوست

شفای زخم ِ دلم می رسد  ز عطاران

در آسمان ِ خیالم که ابرِ خاطره ایست

درون ِ دیده ی من اشک میشود باران

شراب ِ شعر به جام ِ خیال می ریزم

که لب به بوسه ی او تر کنم چو میخواران

من از صفا و محبت که گفته ام با او

انیس و مونس ِ من گشته است ای یاران