این داستان  ِ بهت ِ غم انگیزیست

تصویری از تلاطم ِ شبخیزیست

در ساحل ِ وجود به حیرانی

استاده است غرق ِ پریشانی

سیری نموده در فلق ِ اول

در ابتدای نشئت ِ یک اسفل

آتش زبانه میکشد از هر سو

فرمان گرفته ، گفته که یاهو ، هو

باد است خفته به تنپوشی

تنپوشی از عناصر ِ خاموشی

یک جوهر ِ مجرد ِ با برکت

ناگه فکند غلغله در حرکت

در لحظه باد و آتش ِ تف انگیز

خیزش نمود از اثر ِ آن چیز

اینک فضا فضای دم و دود است

یک انقلاب در جهت ِ بود  است

فرجام ، هر شراره به یک سویی

فرمانبری نمود ز دلجویی

آمیزشی نمود ز باد ، آتش

در غیرتش فتاد هزاران غش

این آب ِ پاک ، آب ِ تب ِ عشق است

مولود ِ آتش است ز آتش رست

آب اش بگفت ای تو همه سوزش

دیگر فرو بشو و زبان درکش

اینک منم که عرصه بپردازم

با رزم ِ خویش راه ِ دگر سازم

جانمایه ام به رزم ز تدبیر است

تنپوش ِ من ز جوهر و اکسیر است

در جای خویش نرم و سبکبارم

در جای دیگریست به پیکارم

پیکار ِ من ملایم و بی درد است

تخریب ِ من مثال ِ خود و فرد است

آتش بگفت ای تو همه نرمی

ای حاصل و نتیجه ی  خونگرمی

سرکش شدم ز شعله ی  بیجایی

جان را بسوخت این دل ِ هرجایی

این را بگفت و سخت فروکش شد

در انقباض ِ خویش چو زرکش شد

چیزی بجای ماند ز آهش بر

آبش گرفت حاصل ِ آن بر سر

از هر چه بود خاک پدید آمد

از ژرف ِ آب بود  نوید  آمد

یک عنصری که تازه و اکسیر است

یک جوهری ز تجربه ی  پیر است

در عین ِ اقتدار به تسلیم است

نی ناتوان ، که بر سرِ تعظیم است

آب اش محیط شد ز فریبایی

شد منظری به جلوه و زیبایی

او آشنای ِ آتش ِ دلگیر است

پیوسته در کشاکش و تدبیر است

رخ در نقاب ِ جلوه ی خودرایی

در التهاب و کوشش و پویایی

در اوج ِ اقتدار به خودسازی

میآیدش فرود  چو  پردازی

با کر و فر که حاصل ِ اکسیر است

در لحظه ی فرود به تسخیر است

پیغام ِ راز در بر ِ آن آب است

رازی نهفته در کشش ِ خواب است

خوابی که بهتر است ز بیداری

در بیکران ِ وسعت ِ هوشیاری

این خاک چیست حاصل ِ فرسایش

افتاده در کشاکش ِ پیدایش

خاکستری ز آتش ِ هرجایی

مانده بجای بهر ِ شکیبایی

آمیزه ایست سخت شگفت انگیز

در دست ِ اوست جان ِ هزاران چیز

او مبدع است در فلق ِ اول

در ابتدای نشئت ِ آن اسفل

منشور ِ آفرینش ِ حیوان است

ایجاد ِ خلقتی که ز کیهان است

پیچیده در بسیط  ِ هزاران راز

ترکیب کرد خاک ، هزاران ساز

فکرت به تیرگی و خمارآلود

اندیشه در حصار و غبارآلود

در آفرینشی که ز حیوان است

ایجاد ِ آن مراتب ِ جانان است

در منتهای ِ مرتبتی  والا

جانی دمید  در  تن ِ هر خارا

اینجا در این کشاکش و فرسایش

معلوم نیست جوهر ِ پیدایش

یک گرده  بر مدار همی  گردد

حیران و بی قرار به خود چرخد

در رهگذار ِ شعله ی  کیهانی

در جنب و جوش ِ موسم ِ پیدایی

آن شعله چیست شمس ِ جهانتابی

آمیزه ایست همچو زر ِ نابی

اینک زمین هنوز نیاسود است

در کار ِ خویش شیوه نپالود است

سرد است و گرم و آه ، تب آلود است

در انجماد و آتش ِ پر دود است

در حیرتم که باز چه باید شد

نشئت کجاست زود نباید شد

نشئت بسان ِ نشئت ِ اکسیر است

در محتوای ِ وحدت و تکثیر است