نام ِ معلم چه پر شکوه و جلال است

در ره ِ دانش که رهنمای کمال است

همچو پدر او بود  مربی ِ انسان

بی مددش آدمی چو میوه ی کال است

روزِ معلم سزد که غم  بزدایی

از دل و جان ، جان ِ من نه روزِ ملال است

مدرسه  جایی  بود  که  نورِ خدایی

جلوه دهد روشنیش ، در همه حال است

درس ِ معلم به فصل ِ خوب جوانی

نیک نظر گر کنی نسیم ِ شمال است

جان ِ عزیز ار دهی برای کلامش

زنده شوی تا ابد ، نه  بحث ِ زوال است

کارِ نکو کردن از برای معلم

سهل بود جان ِ من ، نه امرِ محال است