طفل دل وارد مکتب شده بود

تا دگر باره بیاموزد عشق

مِهر را برگ ِ خزان دیده چنین آغازید

ماه ِ مهر است ای طفل

به کجا آمده ای

باغ در سوک ِ دو فصلی که گذشت

سخت بی حوصله است

عشق در تاوه ی   تف دیده ی  تابستانی

بخت برگشته و جزغاله شد است

به کجا آمده ای

مکتب ِ مهر خزان است و پریشانحالی

این مکانیست که بی برگ و نوا باید شد

تا دگر باره بروئی با عشق !