مستم  چنان  که  عربده ها  میکشم  مدام

در کوی عشق ، تا  که  بیایی  فراز  بام

                             افتاده ام    به    ساحت  امید   و   آرزو

                             تا  رویت   ای   عزیز   ببینیم   والسلام

از  روزنی   به   دید   تمنا   ببین  مرا

تا  با   شتاب  پیش  تو  آیم  علی الدوام

                             شرب  مدام  ما  که  بسی  تلخ  می نمود

                             شیرین برم نمود چو لب  میزدی  به جام

خوش منظری تو دربرچشمم نشسته ای

با هر قعود ،  در  بر چشمت  کنم  قیام

                             دست قضا  به  گردنم افسار  بسته  است

                             زین  پس  ببین  که  بر دهنم میزند لگام

          برسازعشق زخمه  چو مضراب می زنیم

          روشنگریم  بی خبر  از داغ   ننگ  و نام.