بال و  پر  گشود  آخر

                  همچو  یک   پرستویی

از کمند  ما  بگریخت

                  عاقبت    چو    آهویی

هرچه دیده بود  از ما

                  در      نگاه      پایانی

گفت و خامشی بگزید

                 خیره شد به یک  سویی

عاشقی    پریشانیست

                 راه  و رسم  حیرانیست

دل  به کس اگر دادی

                 پس مکن تو ،  بدخویی

اشک  چشم  ما  بنگر

                 یک  دمی ، تماشاییست

میشود   که   بنشینی

                 یک   دمی  لب  جویی

بر  فلک  رسد  فریاد

                 لحظه  های      تنهایی

وای من،کجا ،کی شد

                 راه   و  رسم  دلجویی