بيمار درد عشق ، كه  درمان  ندارد  او        

ديوانه ايست خيره سر ،  امكان ندارد او

                          تسليم   عقل  مصلحت  انديش  ما   شود

                          هرگزنخواهد اين صفت ، اذعان ندارد او

برتخت بخت خويش كه بنشسته  هوشيار

ناهوشيار، عاشق  است  سامان ندارد او                       

                          پران  غبار  تيره ي   طوفان  و گردباد

                          در معرض  بلاست  كه  اسكان ندارد او

 مرغيست تيرخورده به پاي درخت عمر

 در خون  طپيده لحن غزلخوان ندارد او

                          شيري   مكيده   است  ز پستان  روزگار

                          اين   طفل  شيرخواره كه دندان ندارد او

 در حسرت جوانی از دست رفته  است

 این پیرعشق ، چون لب خندان ندارد او

                          این عقل سالخورده چه داند حدیث عشق 

                          با   شهپر خیال   که  جولان   ندارد  او

گفتم  میان عاشق  و معشوق حایل است

" آتش بیار  معرکه "  ایمان   ندارد  او            

 روشنگراین روایت جانسوز از که گفت

 زان جسم چاک چاک که  تاوان ندارد او

  ----------------------

تقدیم به سالمندانی که در آسایشگاه ها سکنی داده شده اند و در گمنامی و

 بیکسی در سه گاه واپسین روزهای عمر خویش در مسلخ عشق می مویند

و دیگران با عقل مصلحت اندیش خود به سخره بر آنها می نگرند.