هوا خوش است و معطر ز بوی عنبر ناب

چو سرو رسته ام اندر کنار بستر آب

ز جویبار محبت کفی که برگیرم

تمام عمر به خمخانه ام شود می  ِ ناب

به اشک چشم وضو ساختم برای نماز

به آه و ناله و افغان که رفته ام از تاب

برای بلبل بیدل دعا کن ای عاشق

که ساز عشق نگیرد جلا ز رنگ و لعاب

میان محفل خوبان چو شمع میسوزم

به گرد شمع چه پروانه ها رود از تاب

ز سوز و آه دمام بسوخت خرمن عمر

به روی آتش بیداد همچو اشک کباب

حکایت دل غمگین ز دفترم برگیر

صحیفه ایست پراکنده گشته کهنه کتاب

چو بر مزار من آیی که نیست روشنگر

به گوش ما برسانی صدای چنگ و رباب