او کیست که در وصفش در پرده به یک سازیم

با زخمه ی جانسوزی پنهان و هم آوازیم

ناید به تصور او ، اندیشه به تصدیقش !

تسلیم بلاشرط است در دام به پروازیم

در پرده ی پنداریم نادیده چه دلبر شد

با عشوه و طنازی ما پرده براندازیم

راز دل مه رویان در عشق نهان باشد

با دلبری اش چونست یکدل همه همرازیم

بی او به قفس زاریم با بال و پری خونین

در دام جهانگیرش با اوست که شهبازیم

اندوه ، شبیخون زد بر دلشدگان اما

با یاد خوشش هر دم  بر لشکر غم تازیم

در گردش پرگارش او نقطه عشق است هان

این عشق فرو مگذار آغشته ی این رازیم

بر دار شد آن مجنون ، حلاج صفت میباش

آواز " اناالحق " خوان آخر همه سر بازیم

روشنگری ام از اوست این نفخه ی او باشد

با نفخه ی او پس ما سر تا به قدم نازیم