وب سایت ادبی محمدرضا روشنگر |








7/1394
شهد شعور

 ( شهد شعور )

رنج  و عذاب  میکشم       

درد    فراق    میکشم

 بس که خمار گشته ام –  دربدرم بکوی تو

چشم و چراغ من تویی

روح و روان من تویی

دلبر من  تویی   تویی –  آمده ام بسوی  تو

رانده ی  وامانده   منم

روح    پراکنده    منم

مرده  منم   زنده  منم

زنده ی  جاوید  تویی

در شب  تیره ام  ببین

رنج و عذاب من ببین

من به کمین نشسته ام – چشم بسوی سوی تو

جامه ی خود دریده ام

از همه  کس بریده ام

از   قفسی    پریده ام

آنچه   ندیده   دیده ام

روی  سیاه   کرده ام

عمر   تباه    کرده ام

رو سوی راه کرده ام –  راه  به جستجوی تو

جلوه  نما  که  بیخودم

برفکن  آن حجاب  را

رخ  بنما   بروی  من

طره ی زلف شانه کن

چونکه خراب گشته ام

همچو  سراب گشته ام

پر تب و تاب گشته ام - گشته به خوی و بوی تو

رقص   سماع   میکنم

چونکه   وداع   میکنم

با همه  کس  بغیر  تو

نزد  من   آی   نازنین

خم   وجود  من  تویی

شرب سبوی من تویی

شهد شعور من  تویی -  دست من  آن سبوی تو                





نويسنده : روشنگر