سر در کمند آرزوی بر باد رفته ایم

چشم امید بسته به کنجی نشسته ایم

ساز طرب شکست و هیاهوی روزگار

ما را مجال کی دهد از دست رفته ایم

ما را اسیر چنبر بیداد کرده اند

جانها به لب رسید زبانها چو بسته ایم

عهد و وفا مجوی از این جمله ناکسان

شادیم و سرخوشیم که عهدی نبسته ایم

اشک ندامت آتش جانهای خسته است

ای دیده خون ببار که از خویش خسته ایم

با دلبریم و پای به زنجیر عشق اوست

با دست عشق قامت رعنا شکسته ایم

روشنگریم و جلوه به دلها چو میدهیم

یک سینه پر امید داشته از آن نرسته ایم .