( هیاهوی بی فرجام )
چه می بینم هیاهویی که بی فرجام میماند
و غوغایی بپا گردیده همچون دام میماند
شرابی تلخ مرد افکن بیاور ساقی مهوش
در این خمخانه بی می لبی بر جام میماند؟
تنور سینه ها پر آتش از نیرنگ افسونگر
به داغ ننگ سحر انگیز، آخر نام میماند؟
درون حجله بخت ، این عروس زشت ، در پایان
زبد اقبالی داماد ، بس ناکام میماند
شب تاریک وروشنگر، بکنجی خسته و مانده
زپا افتاده ای سرگشته از ایام میماند .
نويسنده : روشنگر
