دلرباتر ز تو در باغ  دلم  گل  نشکفت

هیچکس جز تو بگوش دل من هیچ نگفت

منزل  دل  که  همان جایگه  عشاق   است

جز بدست تو کسی خاک درش هیچ نرفت

ناله ام شکوه ی بیجاست  که در محکم  عدل

دادخواهی چه خطا بود چه سر بسته نهفت

چون به مضراب  ازل  زخمه  لاهوتی   زد

ساز ناسوتی ما کرد از آن نغمه  چه  افت

شعر روشنگر ما  با  سخنش   شیوا   شد

خاطرم مانده از آن خوبترین گفت و شنفت .