آن نقطه ی بسم الله تو  پیک امید است

چون مرکز ِ پرگار ِ قرآن مجید است

بر گردش ایام محیط است و محاط ایم

در وسعت معناش ، همه وعد و وعید است

رمزیست که در پرده نهفته است و ندانیم

در نقش و نگارش همه اعجاب تنید است

تاریست که در فهم نگنجد همه پودش

پودیست که نا اهل ندید و نشنید است

با دانش ناقص نبرد راه در آن کس

آن عقل بد اندیش که در گل بتپید است

حافظ که همه عمر به آن شیفته گردید

بر تارک شعرش همه شیدایی و شید است

آن سر معانی که چو گوهر به صدف شد

رمزیست که بسم الله آن نور سپید است

عمریست که روشنگر از این گنج معانی

در یافته چیزی که به این راه رسید است.