( کوچه باغ )

کوچه باغیست جوانی که گذر کردم از آن

با همه شوکت و زیبایی و آن رعنایی

در گذر گاه زمان جای درنگی خوش بود

آ ه و افسوس که شد عاقبت آن زیبایی

همه تصویر خیالین دلم بود دریغ

نقش آن در گذر آب روانی افتاد

حالیا اشک در آیینه چشم من پیر

گویدم یاد جوانی و جنونم خوش باد

با صدای دلکی نیلبکی خوش بودم

بیخبر بودم از این همهمه بود و نبود

وزش باد برایم چه ترنم زا بود

نه زیان بود در افکار من خسته نه سود

خستگی نیمه راهیست که آن طی شده است

کاسه چشم پر از همهمه و غوغا شد

آتش افروز شد آن اهرمن زشت و پلید

غم و اندوه در آیینه دل پیدا شد

کوچه باغی که پر از خاطره های خوش بود

ناگهان گشت چه مخروبه یک دیوانه

شمع ها سوخت در این خانه تاریک و نماند

 روشنی بخش برای دل یک پروانه.