وب سایت ادبی محمدرضا روشنگر |








6/96
قهر و آشتی

( قهر و آشتی )

تو را به خدا به خانه بیا

                    یک دم به باده صفا کنیم

از قید و  بند  زمانه  بیا

                     دل  را   ز غصه رها کنیم

بگذر ز خطا ،  دیگر  ز جفا

                     زخمی تو مزن بر این دل ما

خونابه خورم از جور فلک

                     با من تو بیا ، که دعا کنیم

با خاطرات تو من حزین

                    با  آه  و ناله  به  سر  برم

روز از پی شب ، شب از پی روز

                   خواهی که آینه ، ها ، کنیم؟

 





نويسنده : روشنگر