( رباعیات 4 )
ای آینه دار ِ ماه و خورشید و فلک
ای نامه نگار ِ آدم و جن و ملک
ما بار ِ امانت نتوانیم کشید
با حکم ِ خود این قرار ِ ما را کن فک
-------
دیشب صنمی به خواب ِ من آمده بود
با غمزه و ناز و عشوه و گفت و شنود
یک جرعه شراب ِ ناب نوشانیدم
افکند مرا به عالم ِ کشف و شهود
-------
در دایره ی وجود سرگردانیم
در چنبره ی خیال ِ خود حیرانیم
ما را چه رسید زین همه گفت و شنود
جز آن که به ما رسیده بس نادانیم.
نويسنده : روشنگر
