خبر  رسید   که   آمد   بهار    شیدایی

به  روز   بعثت   آن  نخبه ی  اهورایی

نسیم ِ تازه ، به بیدار باش   باغِ    وجود

وزید     از    برکات ِ   بهار ِ    دانایی

گرفت چهره ی خورشید در برابر ِ حُسن

که  می نمود  به  بیهودگی    خود آرایی

گزیده ای که گرفت است راز ِ  لم یزلی

محمد (ص) است که  آمد  ز  بهر ِ بینایی

بخوان  بنام   خدایی  که  از  عدم  آورد

پدیده ای  که  وجودی ست بهر ِ رعنایی

بخوان بنامِ کریمی که از خزانه ی غیب

عطا  نمود   و  بیاموخت   رمز  دانایی

ز  جلوه ای که  تو کردی به  شاخسار وجود

رسید   کار  به   نشو   و  نمای  پویایی

بلند مرتبه    گردیده ای  به   لطف ِ خدا

به اوج ِ دانش و بینش چو مرغ ِ عنقایی

امین ِ  ملک ،  تویی   دلبرانه   میگویم

برای    مردم    و   ایرانیان ِ   سودایی

تو  ای گزیده و ای رایت ِ خوش اقبالی

سریر  بخت  و  تو  ای  آیت  شکیبایی

دراین زمانه ، کنون، میر آفتاب ِکشور حُسن

رقم  بنام   تو  زد    بر   سپهر مینایی

شنیده ایم  که  در اختفای  قال  و  مقال

پدیده ای ست که می میرد  از شکیبایی

شدم به  منزل  خورشید  معرفت امروز

بر  این  قیاس  که   گیرم  نشانِ زیبایی

سپند ِ  مجلس  ِ افلاکیان ِ  پهنه ی خاک

بر آتشی ست  که  میسوزد  از فریبایی

بپای چوبه ی دار ار برند روز ِ حساب

لطیفه ای ست  مفاصا  حساب ِ  گویایی

ز  بعثتی که تو کردی طلوع  کرد  دلم

شکافت پرده ی شب را به  وقت تنهایی

بدید  چهره ی  پر نور و منجلی  ِ تو را

گرفت  این   سر ِ شوریده ، شور و غوغایی

شراب ِ معرفت از کوزه ی تو مینوشیم

ز مکر و حیله ی اهریمنان چه پروایی

به خاک ِ پای تو می افتم از  کرانه ی صبح

به یاد و نام ِ تو  من میکنم خوش آوایی

حکایتیست   در  این  پرده های ساز ِ درون

شنیدنیست   ز  "روشنگر ِ"  اهورایی.