به چشم ِ دل بباید دید رخسارِ شکیبا را

که او در پرده میگرید به آهنگ ِ اهورایی

شکوه و شوکت ِ مردان ِ دریا دل ببین اکنون

که چون موجی خروشانند در گرداب ِ تنهایی

چها کردم چو دیدم حالت ِ بشکسته ای از دل

ز اشکی کو چکید از دیده هنگام ِ شکیبایی

تو آن نازک دلی اکنون که عرش ِ کبریایی را

بلرزانی در آن هنگامه های صبح ِ شیدایی

هزاران فتنه در تقدیر میگیرد نشان از ما

که تا بر هم  زند اندیشه با میزان ِ دانایی

تو "روشنگر" چه می بینی در این هنگامه ی بیچون

شکیبایی ، فریبایی و رعنایی و زیبایی.