نشسته ایم به پایِ ِ درخت ِ آزادی
به آبیاریِ ِ این سرونازِ عیاران
چه جای ِ شکوه ز بیدارباش و خاموشی
گرفته ایم فرازی به جمع ِ هوشیاران
هلا سپیده بیا بر شبم شبیخون زن
رها نما تو مرا از شب ِ سیه کاران
به پایمردی ِ این عاشقان ِ شهرآشوب
رسیده ایم به خلوتسرای ِ این یاران
ز آب دیده ی "روشنگر"، این مزارع ِ سبز
ببار میرسد آخر، ز آب ِ این باران.
نويسنده : روشنگر
