زورق ِ جان میرود کناره بگیرد
بحرِ محبت ببین و موج ِ شناور
آنکه خدا داده همچو آینه پاکی
راهبر است او به عشق ، در خورِ باور
ذوق ِ هنر کیمیاست تجربه ای کن
در پس ِ این ذوق و شوق ، نقش ِ به آور
هاتف ِ غیبی بگفت وقت ِ سحرگاه
دست ِ طلب بر مدار از درِ داور
حرف ِ تو "روشنگر" است دیده ی دل را
مشرق ِ جان پر فروغ ، گشته چو خاور.
نويسنده : روشنگر
