( به یاد بیاور )
ای سفر کرده به تابستان ِ آغوش ِ نگار
فصل ِ سرد ِ بیکسی را ، یاد آور پیش ِ یار
گو، دلم خشکید همچون تک درختی در کویر
از که ما پرسیم تا گوید نشان ِ جویبار
ابرِ رحمت کی فراز آید ز بارانخیزِ بحر
هیچ بارانی نمی بارد به کشت و کشتزار
بی قراریها در اعماق ِ وجودم ریشه زد
سبز میگردد دلم ، اما به چشم ِ اشکبار
فصل ِ پاییز از پس ِ گرمای تابستان ِ عشق
آمد اینجا ریخت او از شاخسارم برگ و بار
در گذارِ روزهای باد پای زندگی
تیره گون گردیده "روشنگر" در این ملک و دیار .
نويسنده : روشنگر
