ای آسمان ببار بر این خشکسال ِ ما

آبی بریز در بن ِ هر نونهال ِ ما

آن باغ ِ آرزو  و  تناور درخت ِ سبز

آن میوه های نارس و ناپخته کال ِ ما

از دست رفت و باد ِ خزان سر رسید و مُرد

کی میرسد دوباره نسیم ِ شمال ِ ما

از سینه ها که  آه  بر آفاق میرسد

ره میبری به وسعت ِ اندوه ِ حال ِ ما

دهقان ِ پیر و خسته دل  از پا  فتاده است

چشم ِ امید بسته به این قیل و قال ِ ما

سرسبز و خرم است دلم در فراق ِ یار

تا کی رسد دوباره زمان ِ وصال ِ ما

گشت و گذار و عیش و طربناکی و جنون

ناز و هزار غمزه ، ولی  کو مجال ِ ما

کی می رسد دوباره صفاهای پیش از این

"روشنگرا" بگیر ز "حافظ"  تو  فال ِ ما