وب سایت ادبی محمدرضا روشنگر |








1372
زن

( زن )

به ناز و عشوه و افسونگری و زیبایی

کسی ندیده چو زن  در جهان ِ شیدایی

هزار فتنه و آشوب می کند  بر پا

اگر در آینه ها او کند خودآرایی

هوس به صبر و تحمّل چو میکُشد در خویش

تامّلی کن و بازآ ز فکرِ هرجایی

شکارِ کس نشود این هما در اوج ِ غرور

تکبّری ست که میگیرد از شکیبایی

فرازِ غیرت ِ مردانگی  کمینگه ِ اوست

همای عشق ، که می بالد از توانایی

ز دامن ِ زن ِ زهرا صفت به عرش رسد

از این قرار ، چو "روشنگرِ" اهورایی.





نويسنده : روشنگر